Almost halfway!

Daar ben ik weer. Wat gaat ze nu allemaal weer vertellen. Helemaal niks...

Dat is natuurlijk niet waar, want dan zou ik dit nu niet aan het typen zijn. Dus ik was gebleven bij de start van week nummero 7.

Ik moet er gewoon mijn agenda bij pakken, omdat ik het zo even niet uit mijn hoofd weet. Het eerste wat ik zie staan is: 16 Oktober, WC-papier en brood halen... Als je die 2 dingen maar op voorraad hebt, dan zit je goed.

Verder heb ik die week niks meer gedaan. In het weekend hadden we met alle interns en andere internationale mensen een 'International Diner' georganiseerd in Hester Road. Iedereen moest iets koken, wat typisch was voor hun eigen land. Gezien het feit dat ik nog steeds niet van koken ben gaan houden, had ik maar besloten voor de drank te zorgen. Dus heb 20 minuten tot een half uur met 8 liter peren cider gelopen. (Gratis work-out en goedkoop). Er was meer dan genoeg te eten en zaten met een man of 20 in een woonkamer die daarvoor niet geschikt was, maar het was hartstikke gezellig en lekker. Daarna zijn we met een groep naar het strand gegaan en hebben op de kiezels gezeten, aangezien het geen zand strand is. De vissers die 's avonds aan het vissen waren zullen weinig vissen hebben gevangen met ons in de buurt.

Week 8, 21 Oktober 2013:
Woensdag zijn we met Hélène, Lara, Anna-Marie, Emilia, Luis en Matteo gaan uit eten bij Chiquito's, want het was Hélène haar laatste week en deze worden tot nu toe altijd afgesloten met een afscheids-etentje. Hélène kende ik al beter dan de vorige persoon die is weggegaan, dus deze keer was het ook echt afscheid nemen. Maar het "we houden contact" gedoe en dan nooit meer iets horen of doen, gaan we anders aan pakken. (Bietje moeite erin stuppe, ken gin kwoad nie).

Donderdag was het de planning om misschien naar de Garage Lounge te gaan, om een laatste keer samen met Hélène iets te gaan doen. Ik was eerst niet van plan te gaan, maar ach waarom ook niet. Het is niet dat ik hier veel te doen heb of zo. Dus zijn we met Hélène, Lara, Anna-Marie, Yuzuru naar de Garage Lounge gegaan. Dit is een heel schattig restaurantje waar je heerlijk kan eten, zowel hartig als zoet.

Week 9, 28 Oktober 2013:
Nadat ik vrijdag om 3pm een task list van mijn baas had gekregen met 19 taken, begon ik maandag met gezonde tegenzin aan die lijst. Nee, zonder gein. Het is fijn om genoeg werk te hebben, maar een beetje verdelen is ook wel aangenaam. Aangezien ik soms geen zak te doen heb. Maar dat probleem is nu verholpen, dus niks te klagen...

Verder in die week heb ik een beetje aangemodderd met mijn taken, dus ook veel nu.nl gelezen en gebabbeld met collega's.

En toen was het vrijdag. De dag waar ik al sinds dat het gepland was naar uitkeek. Papsie, Mamsie en Poemel kwamen naar Portsmouth. Happy Days! Dus vrijdag werd ik geheel in stijl opgehaald van mijn werk, daarna zijn we nog even boodschappen gaan doen. En toen ging de oven aan en kreeg ik het beste voedsel sinds ik hier ben: Macaroni ovenschotel! Met als toetje een echte Bossche Bol van de Emté (Moorkop, dus).

Poemel bleef gezellig bij mij overnachten en zaterdagochtend zijn we met zijn 2'en naar het hotel gegaan om daar met zijn 4'en te ontbijten. Fancy, hea. Na ons vol te hebben gestopt met alles wat we konden krijgen, zijn we vertrokken naar de Wightlink Ferry, want we gingen naar de Isle of Wight. Eindelijk!
Met de auto op de veerboot en binnen 45 minuten kwamen we aan in Fishbourne, waarna we doorreden naar Ryde. Hier hebben we rond gelopen, in winkeltjes gesnuffeld, panini's gegeten en nog op de pier geweest. We zijn naar verschillende plaatsjes gereden, bij sommige nog uitgestapt, maar de meeste plaatsten leken op elkaar. Toch was het eiland groter dan we dachten, dus een auto was echt een pluspunt. Omdat het zo snel donker was en de wegen steeds smaller en minder verlicht werden besloten we rond een uur of 4, maar terug te gaan naar Fishbourne zodat we er voor het donker waren. Het begon steeds harder te waaien en we hebben spiegeltje tik gedaan met een tegenligger. Alles zit er nog aan, lang leve inklapbare spiegels.
Eenmaal in Fishbourne aangekomen moesten we nog wachten, omdat we te vroeg waren, dus hebben we gezellig in de Fishbourne Inn gezeten. Dit is een aller aardigst kroegje, waar je heerlijk in de bank kan hangen.
Toen was het tijd om op de Ferry te gaan, we konden er zowat meteen op. Eenmaal op de ferry kon je merken dat er redelijk wat wind stond, mijn moeders deur waaide bekant van de auto af en de boot was flink aan het deinen. Wanneer de boot draaide en de wind op de zijkant stond, nam het deinen toe. Iedereen bleef kalm en er was niks aan de hand. (Maar helaas ben ik niet iedereen).
Heelhuids aangekomen in Portsmouth met een hartslag waar je bang van werd, zijn we met zijn allen gaan uit eten in Gunwharf.
Zondags zijn we Portsmouth ingegaan, want hier is alles wel open op een zondag. Zouden ze in Nederland ook moeten doen, is veel fijner. Maar goed, naar Commercial Road gegaan (Primark en Starbucks) en vervolgens door gegaan naar Gunwharf. Samen met Poemel de Spinnaker tower ingegaan. Dit keer in het donker, dus dat was kei mooi om te zien. Daarna bij ons vaste tentje: Mozzarella Joes gaan eten. Hmm, daarna kan je gewoon geen honger meer hebben.
Maandags vroeg opgestaan om nog met zijn alle te ontbijten in het hotel. Daarna zijn we naar mijn werk gegaan om afscheid te nemen.

Het weekend was supercalifragilisticexpialidocious. Maar helaas veelste snel voorbij. Ik heb in ieder geval genoeg eten voor de komende tijd (dank je, ouders. RODE KOOL!) en met dank aan Opie en Omie ook genoeg zoetigheid. (Ben eigenlijk gewoon een verwend snotjong. I don't care, I love it).

Dus week 10, 4 November 2013, zit er weer op. Een rustig weekje gehad, woensdag zijn we met een groep van 8 naar Cosham gegaan om naar Bonfire and Fireworks display te gaan kijken. Om 6.30pm in een volle trein voor 10 minuutjes, daarna achter de meute aan richting het veld waar het plaats vond. Om 7pm staken ze de hoop hout aan en om 7.30pm volgde het vuurwerk. Het was mooi vuurwerk, we stonden alleen precies verkeerd met de wind in ons gezicht. Dus donderdag roken we allemaal heerlijk naar kruit en rook op de zaak (Dat zorgde ervoor dat de geur op het werk meteen een stuk aangenamer was). Om 8.30pm eindelijk in de trein, weer met iedereen die er op de heenweg ook in stond terug naar Portsmouth. Kunnen we ook weer zeggen, dat we dat mee hebben gemaakt. Check.

Volgende week is het dan week 11, dus dan kan ik aan het eind van de week zeggen: Jongens, ben op de helft. Begin maar vast met aftellen.

Wat ik verder nog ga doen, dit weekend of de komende week zal allemaal nog moeten blijken. Maar jullie hebben voor nu weer even leesvoer.